Επιτέλους  με λίγο καλλίτερη διάθεση…..

Την προηγούμενη βδομάδα η διάθεση μου είχε φτάσει στα πατώματα!!!!!!Δεν αισθανόμουν καλά , είχα υπνηλία και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι!!!!!

Έκανα μόνο τα απαραίτητα για τα παιδιά. Δεν ξέρω σε τι οφείλονταν αυτή μου η διάθεση γιατί δεν ήμουν άρρωστη.

Πάντως προσπάθησα πολύ να την αλλάξω και ξυπνώντας σήμερα είπα τέρμα πρέπει να πάρω τα πάνω μου!!!!Άρχισα λοιπόν να κάνω γενική το σπίτι και σκοπεύω μέχρι το Σαββατοκύριακο  θα στολίσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο και όλο το σπίτι για να αλλάξουμε όλοι μας διάθεση !!!!Επιτέλους λοιπόν καλλίτερη διάθεση με

χριστουγεννιάτικο πνεύμα!!!!!

                                                                     


                                                                       

‘’Οι αγώνες κολύμβησης….

                        και τα ατομικά ρεκόρ!!!!

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013 στις 6 το πρωί ξεκινάμε για Καβάλα. Εκεί θα  γίνουν αγώνες κολύμβησης και τα παιδιά μου θα πάρουν για πρώτη φορά μέρος!!! Η αγωνία και το άγχος των παιδιών χτυπούσαν κόκκινο όχι δηλαδή ότι η δική μου πήγαινε πίσω αλλά λέμε τώρα!

Τα παιδιά μου από μικρά έκαναν  Teak Won Do  ο γιος μου ο Σωτήρη έχει και μισή μαύρη ζώνη και η μικρή Ζαφειρίνα  πράσινη . Πριν από ενάμιση χρόνο τα έστειλε στο κολυμβητήριο για να μάθουν να κολυμπούν. Μπορεί να μένουμε στην Ορεστιάδα  αλλά είμαστε από τον Βόλο μια παραθαλάσσια  πόλη και ήθελα να γνωρίζουν μπάνιο.

Έμαθαν να κολυμπούν (όχι τέλεια) αλλά να μην πατώνουν  στα βαθιά και να έχουν το κεφάλι στο νερό σε λιγότερο από ένα μήνα .Αυτό το οφείλουν στον εξαιρετικό προπονητή τους κύριο Γιάννη Ζελεσκίδη!!!!

Συνέχισαν τα μαθήματα για δύο μήνες ακόμα και μετά πήγαμε διακοπές στο Βόλο!  Την θάλασσα εκείνο το καλοκαίρι την λάτρεψαν ακόμη πιο πολύ γιατί ήταν πιο ανεξάρτητα και όχι κολλημένα στα ρηχά! Όταν γυρίσαμε πίσω πήγαμε να συνεχίσουμε το Teak Won Do .Έβλεπα τα παιδιά ότι πήγαινα με το ζόρι για ένα διάστημα και δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνετε… Ως την στιγμή που αρρώστησε ο γιος μου και σταματήσαμε για μια βδομάδα και μετά δεν ήθελε να πάει με τίποτα  και ενώ τον ρωτούσα γιατί δεν μου έλεγε, μέχρι που τον κατάφερα και μου είπε πως από το καλοκαίρι λάτρεψε την κολύμβηση και θέλει να την συνεχίσει. Όσο και να το παρακάλεσα  δεν τον κατάφερα να τον πίσω πρώτα να πάρει την μαύρη ζώνη και μετά να πάει για κολύμβηση .Οπότε υπέκυψα μπροστά στην επίμονή και την θέληση του! Εν το μεταξύ είχε πείσει και την μικρή και πήγαν μαζί!

Έτσι μετά από ενάμιση χρόνο ( που ουσιαστικά είναι 9 μήνες γιατί το κολυμβητήριο κλείνει 3 με 4 μήνες το χειμώνα ) φτάσαμε στο τώρα και στους πρώτους αγώνες που θα πάνε!

Φτάσαμε στο κολυμβητήριο της Καβάλας και ενθουσιάστηκαν ακόμα από έξω! Το κτίριο είναι μεγαλύτερο από το δικό μας και η πισίνα τους είναι 50 μέτρα και όχι 25 που είναι η δική μας!!!!!Η αγωνία όλων είχε κορυφωθεί και τα παιδιά της ομάδα του Πρωτέα Ορεστιάδας δεν έβλεπαν την ώρα να μπουν για προθέρμανση. Και επιτέλους η ώρα 9 και τα παιδιά στην πισίνα…….

Η ώρα 10 το πρωί ξεκινούν οι αγώνες και  τα παιδιά περιμένουν την σειρά τους……..

Και επιτέλους η ώρα 7:30 το απόγευμα  μετά από τόσες ώρες και τόσους αγώνες αλλά και πολύ μεγάλη αγωνία από τα παιδιά και τους γονείς  τελειώσαμε!!!!

Τα παιδιά παρόλη την κούραση ήταν τόσο ενθουσιασμένα γιατί παρότι δεν είχαμε μετάλλια είχαμε πολύ καλές θέσεις αλλά το σημαντικότερο έσπασαν τα ατομικά τους ρεκόρ κατά πολλά δευτερόλεπτα!!!!!!

Ο προπονητής τους ήταν τόσο χαρούμενος για την επιτυχία τους που τους έδινε συνέχεια συγχαρητήρια!!!!! Και τους ενθάρρυνε λέγοντας τους ότι τώρα θα προσπαθήσουν για ακόμα καλύτερα !!!!Την προσπάθειά τους πρέπει να την συνεχίσουν!!!

Τα παιδιά έχουν ενθουσιαστεί τόσο με τους αγώνες που ρωτάνε συνέχεια πότε  και που είναι οι επόμενοι!!!!

Μετά τον τόσο μεγάλο ενθουσιασμό και την τόση  μεγάλη χαρά των παιδιών χάθηκε ξαφνικά όλη η κούραση που είχα από όλη την ημέρα !!!!!!!!

‘’Εύχομαι λοιπόν στα ζουζούνια μου καλή συνέχεια και με πολύ υπομονή να συνεχίσουν αυτήν την προσπάθεια τους!!!!’’

                                           Εύχομαι σε όλους μια όμορφη νύχτα

                                                                             Φιλικά

                                                                                             Μαρία                  

Ο σημαιοφόρος και η πρώτη φορά……

Καλησπέρα! Η 28^η Οκτωβρίου ήταν για μένα μια μέρα υπερηφάνειας!!!!  Ο γιος ο Σωτήρης  ετών 11 είναι στην έκτη δημοτικού και παρέλασε ως σημαιοφόρος!!!! Και για εκείνον αλλά και για μένα που το βοηθούσα τόσα χρόνια ήταν η στιγμή της επιβράβευσης! Η συγκίνηση απίστευτη την ώρα που περνούσε από μπροστά μου, τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου χωρίς να το καταλαβαίνω! Αλλά και εκείνος όταν τελείωσε η όλη διαδικασία και γύρισε την σημαία στο σχολείο μου είπε ‘’μαμά  ήταν τέλεια αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία ένιωσα πως ήταν το βραβείο μου για το τόσο διάβασμα που έκανα όλα  αυτά τα χρόνια‘’!  

Παρόλα αυτά η συγκίνηση μου δεν σταματά εκεί γιατί και η κόρη μου η Ζαφειρίνα ετών 9 είναι στην τετάρτη δημοτικού παρέλασε για πρώτη φορά….. Νομίζω πως ήμουν ένα βήμα πριν ανοίξω και το δεύτερο πακέτο χαρτομάντιλα!!!

Όπως λοιπόν όλοι μπορείτε να καταλάβετε η μέρα αυτήν ήταν μια πολύ συγκινητική μέρα ακόμα και τώρα που γράφω δεν μπορώ να συγκρατηθώ!!!

                                                         Σας φιλώ